Neerlandia

De Neerlandia is als kleinste (78 BRT) in 1907 uit een reeks zee scheepjes gebouwd op de werf in IJlst.

Versterkte kimmen en twee langs stringers in de kop gaven het schip meer stijfheid voor de kustvaart.
Gebruikte de eerste eigenaar, Jetze Fortuin te Heeg, de Neerlandia als begin van zijn grote carrière in de kustvaart, na de overdracht in 1925 naar de heer v/d Veer (Stavoren) betekende ook dat er alleen nog op binnenwater werd gevaren.
Hij bracht met het schip, dat hij de naam Vertrouwen gaf, veelal stront van Friesland naar Hillegom en ging na een grondige spoelbeurt met witte stenen van de fabriek aldaar terug.

Dochter en schoonzoon Gankema namen in 1955 het schip van papa over en moderniseerden het door het plaatsen van een motor. De 1-cyl. 2-takt bleek geen succes. Daarom werd in 1964 een Volvo MD47 nieuw geplaatst. Met ruim zeventig pk’s een hele vooruitgang. Het mastdek ging eruit en het voorruim werd vergroot, waardoor er één groot vrachtruim ontstond. Een koproer, stuurhut en kalff-dekken gaven het vaartuig nog volop kansen in de binnenvaart. Zo werd met haar zus en zijn broer, die ook echtelijk verenigd waren en de tjalk Vertrouwen van 156 ton bezaten, vaak een reis van 300 ton aangenomen en voeren de tjalk en de klipper Vertrouwen samen op. Met kunstmest of cement werd menig reisje uit IJmuiden gemaakt.

Na hun overlijden in 1995 is het schip door mij overgenomen en werden we dus 4^e eigenaar. Ik ben aangevangen met het weer in oude staat terugbrengen van het casco. Alle “moderniteiten” gingen er weer af en de gangboorden weer terug naar de originele hoogte. Een mastdek met mastkoker werden in 1999 geplaatst en al het ijzerwerk om er weer en zeilschip van te maken ging in eigen beheer verder. Daarna de tuigage en sinds 2004 staat er weer een mast op. We hebben we het schip ook toen haar oude naam Neerlandia teruggegeven.

De oude Volvo Penta bleek met zo’n mast op het schip een erg kleine krachtbron en in 2015 is er een Volvo Penta D7 geplaats, de oude (2007) motor uit de pont van Megen.

De bemanning werd uitgebreid met vier matrozen en die groeiden met het schip mee. Dat hield onder meer ook in dat het interieur mee moest groeien totdat het gehele scheepsruim bewoond werd.

Onder zeil komt dit schip weer geheel tot leven, in de haven is het een vrij statische verschijning met fraaie lijnen.

Meer dan tachtig jaar heeft dit schip vracht vervoerd en door tijdig onderhoud is het nog steeds niet versleten.